Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Μια θάλασσα από λουλούδια για τον Καμίλο

Στις 28 Οκτώβρη, χιλιάδες παιδιά στην Κούβα έριξαν λουλούδια στα ποτάμια και στη θάλασσα για να την τιμήσουν τον Καμίλο Σιενφουέγος. Η τελετή είναι ίδια από το1959, όταν ο επαναστάτης εξαφανίστηκε με ένα δικινητήριο Cessna 310 που ταξίδευε από την επαρχία Καμαγκουέι στην Αβάνα. Ποτέ δε βρέθηκε – ούτε το αεροσκάφος, ούτε οι άλλοι δύο επιβαίνοντες, ο πιλότος Λουσιάνο Φαρίνας και ο στρατιώτης Φέλιξ Ροντρίγκες.


Foto: Ladyrene Pérez/ Cubadebate.

Foto: Ladyrene Pérez/ Cubadebate.

Foto: Ladyrene Pérez/ Cubadebate.

Foto: Ladyrene Pérez/ Cubadebate.

Foto: Ladyrene Pérez/ Cubadebate.

Foto: Ladyrene Pérez/ Cubadebate.

Foto: Ladyrene Pérez/ Cubadebate.


Πηγή: Cubadebate
Οι φωτογραφίες είναι της Ladyrene Pérez

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Μήνυμα κουβανού γιατρού από τη Λιβερία: "Θα νικήσουμε και θα επιστρέψουμε"



Καλησπέρα στις φίλες και φίλους του Facebook, ξέρω ότι έχω απομακρυνθεί πολύ καιρό από σας, αλλά για μένα είναι μια ευχαρίστηση ότι με θυμάστε ακόμα, βρίσκομαι να εκπληρώνω το καθήκον μου ως επαναστάτης γιατρός υποστηρίζοντας τον αφρικανικό λαό στη μάχη κατά της επιδημίας του έμπολα, φτάσαμε χθες και πολύ σύντομα θα είμαστε στην πρώτη γραμμή, ξεπληρώνοντας το χρέος της ευγνωμοσύνης που έχει όλη η ανθρωπότητα για την Αφρική, ο μοναδικός τρόπος να εμποδίσουμε να φτάσει αυτή η επιδημία σ' ολόκληρο τον κόσμο, είναι να τη σταματήσουμε εδώ. Βοηθάμε έτσι ώστε να μην συμβεί ένας ακόμα θάνατος σ' αυτή τη μεγάλη ήπειρο, τους χαιρετισμούς μου σε όλους. Ρόναλντ.

Αυτό το μήνυμα άφησε στο προφίλ του στο Facebook o κουβανός γιατρός Ρόναλντ Ερνάντες Τόρρες, από την επαρχία Λας Τούνας, αφού έφτασε με τη δεύτερη μπριγάδα κουβανών γιατρών και νοσηλευτών στη Λιβερία, μαζί με φωτογραφίες από την άφιξη.


 


 

Λίγες μέρες αργότερα, ο Ρόναλντ άφησε ένα ακόμα μήνυμα, μαζί με φωτογραφίες από την εντατική προετοιμασία του κουβανικού κλιμακίου πριν αναχωρήσει για την Αφρική:

Για καθησυχασμό της οικογένειας μας, φίλων, γειτόνων, και για όλους όσοι ανησυχούν για μας, αυτές οι φωτογραφίες είναι ένα μικρό δείγμα της εντατικής προετοιμασίας που έχουμε λάβει από τους καθηγητές μας (OMS, OPS και IPK) και των αγαπημένων δασκάλων μας της Κεντρικής Ενότητας Συνεργασίας. Ικανότητα που διατηρούμε στη Λιβερία και θα μας δώσει τη δυνατότητα να εργαστούμε στις καλύτερες συνθήκες. Θα νικήσουμε και θα επιστρέψουμε.





Πηγή: Cubadebate

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Πέθανε ο φωτογράφος του Τσε και του Πικάσο, Ρενέ Μπουρί


Πέθανε τη Δευτέρα σε ηλικία 81 ετών ο ελβετός φωτογράφος Ρενέ Μπουρί, χάνοντας τη μάχη από χρόνια ασθένεια, όπως ανακοίνωσε το πρακτορείο Magnum. Ο Μπουρί απαθανάτισε προσωπικότητες όπως ο ισπανός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο, ο ελβετός αρχιτέκτονας Λε Κορμπιζιέ, ο Τσε Γκεβάρα και ο Φιντέλ Κάστρο. Πιο διάσημο ίσως πορτρέτο του αυτό του Τσε που καπνίζει πούρο.

"Αφήνει πίσω μια σημαντική κληρονομία δουλειάς πάνω στη σύγχρονη ιστορία, που δημοσιεύτηκε σε αμέτρητες εφημερίδες, περιοδικά, εκθέσεις και βιβλία σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσα στις πιο διάσημες φωτογραφίες του φιγουράρουν τα πορτρέτα του Τσε Γκεβάρα, του Πάμπλο Πικάσο και του Λε Κορμπιζιέ, μια εντυπωσιακή απεικόνιση των δρόμων του Σάο Πάουλο και οι ιστορίες του για την Κούβα και το Βιετνάμ", αναφέρει μεταξύ άλλων μήνυμα της οικογένειας του θανόντος.

Ο Μπουρί γεννήθηκε στη Ζυρίχη το 1933 και σπούδασε στη Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων της Ζυρίχης. Μεταξύ 1953 και 1955 εργάστηκε ως ντοκυμανταιρίστας και ξεκίνησε να φωτογραφίζει με μια μηχανή Leica κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας. Το 1955 έγινε συνεργάτης του ευυπόληπτου φωτογραφικού πρακτορείου Magnum. Το 1956 ξεκίνησε περιοδείες ως συνεργάτης του ελβετικού περιοδικού Du στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και τη Λατινική Αμερική. Το 1959 έγινε πλήρες μέλος του Magnum. 

Το 1962 εκδόθηκε το βιβλίο του Die Deutschen (Οι Γερμανοί), με εικόνες της μεταπολεμικής Γερμανίας. Το 1963, ενώ εργαζόταν στην Κούβα, φωτογράφισε τον Τσε Γκεβάρα κατά τη διάρκεια συνέντευξης σε αμερικανό δημοσιογράφο στο Υπουργείο Βιομηχανίας. Το πορτρέτο του Τσε με το πούρο στο στόμα έκανε το γύρο του κόσμου. Ο Μπουρί συμμετείχε στην ίδρυση της Magnum Films το 1965 και γύρισε το ντοκυμανταίρ "Τα δύο πρόσωπα της Κίνας".

Ο Μπουρί κέρδισε το 1998 το βραβείο Dr Erich Salomon από το Γερμανικό Σύνδεσμο Φωτογραφίας. Το 2004 και 2005 έγινε μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του στο Παρίσι, που περιόδευσε σε πολλά μουσεία της Ευρώπης. Το 2011 παρέλαβε το βραβείο Reinhardt von Graffenried για το σύνολο του έργου του. Το 2013 όλα τα αρχεία του (περίπου 30.000 φωτογραφίες) μεταφέρθηκαν σε μουσείο της Λωζάνης.

Ο Μπουρί έζησε και εργάστηκε κυρίως στη Ζυρίχη και το Παρίσι. Εκτός από τη φωτογραφία και το ντοκυμανταίρ ασχολήθηκε ακόμα με κολάζ και σκίτσα.

Αν και κάλυψε πολεμικές συρράξεις, δεν υπάρχουν πτώματα στις φωτογραφίες του. Τόσο ως φωτογράφος όσο και ως σκηνοθέτης κινηματογράφου, ο Μπουρί πάντα δούλευε έχοντας κατά νου το σλόγκαν "όλοι οι άνθρωποι ζουν σε ένα μοναδικό κόσμο".

Ακολουθούν μερικές από τις πιο διάσημες φωτογραφίες του Ρενέ Μπουρί.

Ουίνστον Τσόρτσιλ, Ζυρίχη 1946
(πρώτη φωτογραφία του Μπουρί σε ηλικία 13 ετών)
Πάμπλο Πικάσο (1957)
Le Corbusier (Παρίσι 1959)
Oscar Niemeyer (Μπραζίλια 1960)


Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, Κύπρος
(Εικόνα κατά τη θριαμβευτική επιστροφή του από την εξορία)
Στε Γκεβάρα, Υπουργείο Βιομηχανίας (1963)
Δυτικό Βερολίνο (1959)
Σάο Πάουλο (1960)
Βιετνάμ (1973)

Αμαζονία, Βραζιλία (1977)
Βυρητός (1991)
Θεραπευτήριο Ταραρά, Κούβα (1993)
Η Κούβα υποδέχτηκε και περιέθαλψε 11.000 παιδιά
από τη Σ. Ένωση μετά το πυρηνικό δυστύχημα του Τσέρνομπιλ

Πηγές: Cubadebate, La Nacion (Argentina), Magnumphotos.com

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Άρθρο του Φιντέλ: "Η ώρα του καθήκοντος"

Δεν καθυστέρησε η χώρα μας ούτε λεπτό για να ανταποκριθεί στην έκκληση των διεθνών οργανισμών για βοήθεια στη μάχη κατά της τρομερής επιδημίας που ξέσπασε στη Δυτική Αφρική.

Αυτό ήταν που πάντα έκανε η χώρα μας χωρίς να αποκλείσει κανέναν. Ήδη η κυβέρνηση είχε δώσει τις σχετικές οδηγίες για να κινητοποιήσει επειγόντως και να ενισχύσει το ιατρικό προσωπικό που πρόσφερε τις υπηρεσίες του σ' αυτή την περιοχή της αφρικανικής ηπείρου. Στο αίτημα των Ηνωμένων Εθνών δόθηκε ομοίως ταχύτατη απάντηση, όπως γίνεται πάντα όταν γίνεται έκκληση συνεργασίας.

Κάθε συνειδητοποιημένος άνθρωπος γνωρίζει ότι οι πολιτικές αποφάσεις που ενέχουν κινδύνους για το, με υψηλή εξειδίκευση, προσωπικό, συνεπάγονται ένα υψηλό επίπεδο ευθύνης εκ μέρους όσων τους καλούν να εκπληρώσουν ένα επικίνδυνο έργο. Είναι μεταξύ άλλων, ακόμα πιο δύσκολο από το να σταλούν στρατιώτες να πολεμήσουν, ακόμα και να πεθάνουν για ένα δίκαιο πολιτικό σκοπό, οι οποίοι το έκαναν επίσης πάντα ως καθήκον.

Το ιατρικό προσωπικό που αναχωρεί προς κάθε τόπο για να σώσει ζωές, ακόμα και με κίνδυνο να χάσει τη δική του, είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα αλληλεγγύης που μπορεί να δώσει το ανθρώπινο είδος, πάνω απ' όλα όταν δεν έχει κανένα υλικό κίνητρο. Οι στενότεροι συγγενείς τους συνεισφέρουν επίσης σε μια τέτοια αποστολή ένα μέρος από το καλύτερο και πιο θαυμαστό που διαθέτουν. Μια χώρα δοκιμασμένη από πολλά χρόνια ηρωικού αγώνα μπορεί να καταλάβει καλά αυτό που εδώ εκφράζεται.

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι αν εκπληρώσουμε αυτό το έργο με τη μέγιστη προετοιμασία και αποτελεσματικότητα, θα προστατεύσουμε το λαό μας και τους αδελφούς λαούς της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής, και θα αποτρέψουμε να επεκταθεί, καθώς έχει δυστυχώς εμφανιστεί και θα μπορούσε να επεκταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, που έχουν τόσους προσωπικούς δεσμούς και διατηρούν συναλλαγές με τον υπόλοιπο κόσμο. Ευχαρίστως θα συνεργαστούμε με το προσωπικό από τις ΗΠΑ σ' αυτό το έργο, όχι αναζητώντας την ειρήνη ανάμεσα στα δύο κράτη που υπήρξαν αντίπαλοι εδώ και τόσα χρόνια, αλλά σε κάθε περίπτωση, για την Παγκόσμια Ειρήνη, έναν σκοπό που μπορεί και πρέπει να επιδιώξουμε.

Τη Δευτέρα 20 Οκτώβρη, με πρωτοβουλία διαφόρων χωρών της περιοχής, θα λάβει χώρα μια συνάντηση στην Αβάνα με τη συμμετοχή σημαντικών φορέων των ίδιων [χωρών] που έχουν εκφράσει την ανάγκη να γίνουν τα απαραίτητα βήματα για να εμποδιστεί η επέκταση της επιδημίας και να καταπολεμηθεί με τρόπο γρήγορο και αποτελεσματικό.

Οι λαοί της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής θα δώσουμε επίσης ένα μήνυμα ενθάρρυνσης και αγωνιστικότητας στους υπόλοιπους λαούς του κόσμου.

Έχει φτάσει η ώρα του καθήκοντος.

Firma-Fidel
Φιντέλ Κάστρο Ρους
17 Οκτώβρη 2014

Πηγή: Cubadebate

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Ημέρα της Αντίστασης των Ιθαγενών της Βενεζουέλας και της Abya Yala (Αμερική)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
“Ημέρα της Αντίστασης των Ιθαγενών της Βενεζουέλας
και της Abya Yala (Αμερική)”
Βενεζουελάνος Ανθρωπολόγος επισκέπτεται την Ελληνική Δημοκρατία
στις 13, 14 και 16 Οκτωβρίου 2014


Αθήνα, 10 Οκτωβρίου 2014. Η Πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελληνική Δημοκρατία οργανώνει μαζί με το Πανεπιστήμιο Πειραιώς και το Πάντειο Πανεπιστήμιο έναν κύκλο Διαλέξεων με αφορμή τη 12η Οκτωβρίου, με θέμα την “Ημέρα της Αντίστασης των Ιθαγενών της Βενεζουέλας και της Abya Yala (Αμερική)”.
Αξίζει να σημειωθεί η 12η Οκτωβρίου 1492 είναι καταγεγραμμένη στην αμερικανική ήπειρο και στον ισπανόφωνο κόσμο ως η ημέρα της Ανακάλυψης της Αμερικής από τον Χριστόφορο Κολόμβο, φέροντας την ονομασία “Ημέρα του Ισπανισμού”, “Ημέρα της Αμερικής”, “Ημέρα του Χριστόφορου Κολόμβου”, ή, στην περίπτωση της Βενεζουέλας, “Ημέρα των Φυλών”. Ωστόσο, από το 2002, η Βενεζουέλα αποφάσισε να τιμήσει τους ιθαγενείς πληθυσμούς της χώρας και μετονόμασε την επέτειο αυτή σε “Ημέρα της Αντίστασης των Ιθαγενών”, κίνηση την οποία υιοθέτησε και η Νικαράγουα. Σε μια απόπειρα προώθησης της πρωτοβουλίας αυτής, στην Ελλάδα θα βρίσκεται ο Καθηγητής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας, Ronny Velásquez,.
Σημειώνεται ότι αυτός ο κύκλος διαλέξεων περιλαμβάνει τον αναγνωρισμένο ανθρωπολόγο, ιστορικό και καθηγητή του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Βενεζουέλας, Ronny Velásquez, ο οποίος θα παρουσιάσει τις ομιλίες του από τις 13 ως τις 16 Οκτωβρίου στην πόλη των Αθηνών.
Ο Καθηγητής Velásquez, είναι Διδάκτορας Κοινωνικών Επιστημών, συγγραφέας και τακτικός καθηγητής του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Βενεζουέλας (UCV), ενώ μετρά αρκετές συνεργασίες με Ακαδημαϊκά Ιδρύματα της περιφέρειας. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει εκτενή βιβλιογραφία με θεματολογία τους Προ-αποικιακούς Πολιτισμούς της Αμερικής, την κουλτούρα τους και τις διακρίσεις που έχουν υποστεί τους τελευταίους αιώνες. Σήμερα, τα βιβλία του κυκλοφορούν στη Βενεζουέλα, την Ονδούρα, τον Παναμά, τη Χιλή, το Εκουαδόρ, την Αργεντινή και την Κόστα Ρίκα.
Ο κύκλος διαλέξεων ανοίγει τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου και ώρα 18:00, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Πανεπιστημίου Πειραιώς, σε συνεργασία με τη Μονάδα Έρευνας Κρατών BRICS του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών του Ακαδημαϊκού Ιδρύματος.
Η δεύτερη μέρα διαλέξεων θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 14 Οκτωβρίου και ώρα 17:00, στο Αμφιθέατρο “Σάκη Καράγιωργα ΙΙ” του Παντείου Πανεπιστημίου, σε συνεργασία με το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού της Σχολής Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού.
Ο κύκλος διαλέξεων θα ολοκληρωθεί την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου, στις 15:00, στο Αμφιθέατρο 316 της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στα πλαίσια των ακαδημαϊκών δραστηριοτήτων του Τομέα Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής.
Μετά το πέρας των ομιλιών, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να συμμετάσχει σε ανοιχτή συζήτηση με τον ομιλητή.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελληνική Δημοκρατία, η Μονάδα Έρευνας Κρατών BRICS του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά, το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού της Σχολής Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και ο Τομέας Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, προσκαλούν με χαρά την ελληνική, λατινοαμερικάνικη, φοιτητική και ακαδημαϊκή κοινότητα να συμμετάσχουν σε αυτόν το σημαντικό κύκλο διαλέξεων.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Κορτάσαρ για το θάνατο του Τσε: "Δεν ξέρω να γράψω όταν κάτι τόσο με πονά"

Ο αργεντινός συγγραφέας Χούλιο Κορτάσαρ, εξέφρασε σ' αυτή την επιστολή, στον κουβανό ποιητή Ρομπέρτο Φερνάντες Ρεταμάρ και τη σύζυγό του Αδελάιδα ντε Χουάν, την αναστάτωση που του προκάλεσε η είδηση του θανάτου του Τσε Γκεβάρα.


Στην Αδελάιδα και τον Ρομπέρτο Φερνάντες Ρεταμάρ
Παρίσι, 29 Οκτώβρη 1967

Ρομπέρτο, Αδελάιδα, πολυαγαπημένοι μου,

Χθες επέστρεψα στο Παρίσι από το Αλγέρι. Τώρα μόνο, στο σπίτι μου, είμαι σε θέση να σας γράψω συγκροτημένα· εκεί, χωμένος μέσα σε έναν κόσμο όπου μετρούσε μόνο η δουλειά, άφησα να περάσουν οι μέρες όπως σε έναν εφιάλτη, αγοράζοντας τη μια εφημερίδα μετά την άλλη, χωρίς να θέλω να πειστώ, κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες που όλοι έχουμε δει, διαβάζοντας τα ίδια τηλεγραφήματα και μπαίνοντας κάθε ώρα στην πιο σκληρή από τις παραδοχές. Τότε έλαβα τηλεφωνικά το μήνυμά σου, Ρομπέρτο, και παρέδωσα αυτό το κείμενο που έπρεπε να λάβεις και το οποίο σου ξαναστέλνω εδώ, σε περίπτωση που περάσει καιρός για να το ξαναδείς αφού τυπωθεί, γιατί ξέρω πως είναι οι μηχανισμοί του τηλέτυπου και τι συμβαίνει με τις λέξεις και τις φράσεις. Θέλω να σου πω αυτό: Δεν ξέρω να γράψω όταν κάτι τόσο με πονά, δεν είμαι, δε θα είμαι ποτέ ο επαγγελματίας συγγραφέας έτοιμος να παράγω αυτό που περιμένουν απ' αυτόν, αυτό που του ζητάνε ή αυτό που αυτός ο ίδιος ζητά από τον εαυτό του απελπισμένα. Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφή, σήμερα και απέναντι σ' αυτό, μου φαίνεται η πιο ευτελής από τις τέχνες, ένα είδος καταφυγίου, κρυψίνοιας σχεδόν, η αντικατάσταση του αναντικατάστατου. Ο Τσε έχει πεθάνει και σε μένα δε μένει κάτι περισσότερο από τη σιωπή, μέχρι ποιος ξέρει πότε· αν σου έστειλα αυτό το κείμενο ήταν γιατί ήσουν εσύ αυτός που μου το ζητούσε, και γιατί ξέρω πόσο αγαπούσες τον Τσε και αυτό που αυτός σήμαινε για σένα. Εδώ στο Παρίσι βρήκα ένα τηλεγράφημα του Λισάντρο Οτέρο που μου ζητούσε εκατόν πενήντα λέξεις για την Κούβα. Έτσι, εκατόν πενήντα λέξεις, λες και κάποιος θα μπορούσε να βγάλει τις λέξεις από την τσέπη σαν κέρματα. Δεν πιστεύω να μπορούσα να τις γράψω, είμαι άδειος και στεγνός, και θα έπεφτα στη ρητορική. Και αυτό όχι, πάνω απ' όλα αυτό όχι. Ο Λισάντρο θα μου συγχωρήσει τη σιωπή, ή θα το παρεξηγήσει, δε μ' ενδιαφέρει· σε κάθε περίπτωση εσύ θα ξέρεις αυτό που νιώθω. Κοίτα, εκεί στο Αλγέρι, περιτριγυρισμένος από ανόητους γραφειοκράτες, μέσα σ' ένα γραφείο όπου συνεχιζόταν η καθημερινή ρουτίνα, κλείστηκα κάποια φορά στο μπάνιο για να κλάψω· έπρεπε να είναι στο μπάνιο, καταλαβαίνεις, για να είμαι μόνος, για να μπορέσω να ξαλαφρώσω χωρίς να παραβιάσω τους ιερούς κανόνες του ευπρεπισμού σ' έναν διεθνή οργανισμό. Και όλα αυτά που σου διηγούμαι με ντροπιάζουν επίσης γιατί μιλάω για μένα, το αιώνιο πρώτο πρόσωπο ενικό, και αντίθετα αισθάνομαι ανίκανος να πω τίποτα γι' αυτόν. Το βουλώνω λοιπόν. Έλαβες, ελπίζω, το τηλεγράφημα που σου έστειλα πριν από το μήνυμά σου. Ήταν ο μοναδικός για μένα τρόπος να σε αγκαλιάσω, εσένα και την Αδελάιδα, όλους τους φίλους στην Casa (de las Américas). Και για σένα επίσης είναι αυτό, το μόνο που ήμουν ικανός να κάνω εκείνες τις πρώτες ώρες, αυτό που γεννήθηκε σαν ποίημα και θέλω να το έχεις και να το φυλάς για να είμαστε περισσότερο μαζί.

ΤΣΕ

Είχα έναν αδελφό. Δεν βλεπόμαστε ποτέ
Αλλά δε με πείραζε. Είχα έναν αδελφό
που έπαιρνε τα βουνά
ενώ εγώ κοιμόμουν.
Τον αγαπούσα με τον τρόπο μου
του πήρα τη φωνή
ελεύθερη σαν το νερό,
περπάτησα για λίγο
κοντά στη σκιά του.

Δεν βλεπόμαστε ποτέ
αλλά δε με πείραζε,
ο αδελφός μου ξύπνιος
ενώ εγώ κοιμόμουν,
ο αδελφός μου να μου δείχνει
πίσω από τη νύχτα
το αστέρι που διάλεξε.

Θα ξαναγράψουμε ο ένας στον άλλο. Πολλές αγκαλιές στην Αδελάιδα. Για πάντα,

Χούλιο



Πηγή: Cubadebate 

Πρωτότυπη πηγή (ισπανικά): Julio Cortázar, Cartas 1964-1968, Edición a cargo de Aurora Bernárdez, Tomo 2, Alfaguara / Biblioteca Cortázar, 2000.