Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

97χρονος βετεράνος της Μονκάδα μιλά για τα 60 χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης




Ο Αλεχάνδρο Φέρας Πεγίκερ μόλις γιόρτασε τα 97α του γενέθλια. Ήταν ο μεγαλύτερος από τους εκατό περίπου αντάρτες (μεταξύ αυτών δύο από τους αδελφούς του) που επιτέθηκαν στον στρατώνα Μονκάδα στο Σαντιάγο της Κούβας (νοτιοανατολικά) τον Ιούλη του 1953.

Η επιχείρηση απέτυχε, αλλά άναψε τη φλόγα της επανάστασης. Η φυγή του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, τα ξημερώματα της 1ης Γενάρη 1959, εξέπληξε τον Αλεχάνδρο εξόριστο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Χωρίς τη σύζυγό του, ταξίδεψε στην Αβάνα "στο πρώτο αεροπλάνο": «Έφτασα πριν από τον Φιντέλ», ο οποίος ακόμα βρισκόταν στο Σαντιάγο. «Έπρεπε να έρθω να ενσωματωθώ στην επανάσταση εδώ», λέει ο Αλεχάνδρο, στο μικρό μουσείο αφιερωμένο στην Μονκάδα που ίδρυσε ο ίδιος στην πρωτεύουσα.

Μετά, «δεν έχω φύγει ποτέ από εδώ, από τη χώρα». «Ήταν μια αναγκαιότητα να κάνουμε μια επανάσταση» εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα, εξηγεί, γιατί είχε σχέση με το να αγωνιστούμε «για το μέλλον». Αλλά πάνω απ 'όλα, «η επανάσταση ήταν ο Φιντέλ». Και μετά το θάνατό του το 2016; «Για μας, ο Φιντέλ δεν έχει πεθάνει, διατηρούμε τον Φιντέλ ζωντανό», διότι «συνεχίζουμε να κάνουμε επανάσταση», επιβεβαιώνει ο Αλεχάντρο, πεπεισμένος ότι αυτή «μπορεί να διαρκέσει άλλα 50 χρόνια»: «όσο η επανάσταση έχει λαό, είναι εγγυημένη».



O Alejandro Ferras Pellicer έξω από το Μουσείο των Ηρώων στην Αβάνα, που ο ίδιος ίδρυσε

Πηγή: eltiempo.com
Foto: Adalberto Roque / AFP

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Παιδί από την Κούβα κερδίζει διεθνές βραβείο σχεδίου

Το σχέδιο του Leandro Martínez που βραβευτηκε στον διαγωνισμό του WFP

Στον Διεθνή Διαγωνισμό Παιδικού Σχεδίου, που διοργανώνεται κάθε χρόνο από το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης του ΟΗΕ (WFP), και όπου ελήφθησαν περισσότερα από 100 σχέδια από 20 χώρες, ο Λεάνδρο Μαρτίνες, 11 ετών με καταγωγή από την Κονσολασιόν ντελ Σουρ στην επαρχία Πινάρ ντελ Ρίο, μόλις κέρδισε το πρώτο βραβείο.

Για τον Πάολο Ματέι, εκπρόσωπο στην Κούβα του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης, η Κούβα αποτελεί παράδειγμα για το σύστημα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής διδασκαλίας της.

«Κάθε χρόνο το νησί είναι νικητής. Με την ευκαιρία αυτή λήφθησαν 100 σχέδια από 20 χώρες, 20 βραβεύτηκαν και από αυτά τα τέσσερα ήταν κουβανικά. Αυτό αποδεικνύει την ποιότητα καλλιτεχνικής εκπαίδευσης από την παιδική ηλικία», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος του WFP.

Ο Λεάνδρο Μαρτίνες είναι μέλος του κοινοτικού πολιτιστικού προγράμματος “El Patio de Pelegrín”, όπου συμμετέχει σε μια τάξη εικαστικών τεχνών και στην οποία οι γονείς του τον πηγαίνουν κάθε εβδομάδα.

«Αισθάνομαι πολύ περήφανος γι 'αυτόν, για τα αποτελέσματά του. Προσπαθούμε να συνεχίσουμε το δρόμο έτσι ώστε να πετύχει αυτό που θέλει να είναι: ένας μεγάλος ζωγράφος», δήλωσε στο Tele Pinar ο πατέρας του Λεάνδρο, Ρενιέρ Μαρτίνες Μπετανκούρτ.

Ο Λεάνδρο είναι ο πρώτος από το Πινάρ ντελ Ρίο που βραβεύεται σε αυτόν τον διαγωνισμό, στο οποίο τα παιδιά της Κούβας έχουν ξεχωριστή συμμετοχή.
Πηγή: Cubadebate
(Με πληροφορίες από TelePinar)


Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

"Στην υπεράσπιση του σοσιαλισμού" του Φιντέλ Κάστρο: Παρουσίαση/Συζήτηση, Κυριακή 18/11/18




Τιμώντας τη ζωή του Φιντέλ Κάστρο (κεντρικού ηγέτη της κουβανικής επανάστασης που πέθανε τον Νοέμβρη του 2016) οι εκδώσεις Διεθνές Βήμα σας προσκαλούν σε μια συζήτηση του βιβλίου Στην υπεράσπιση του σοσιαλισμού.

Το βιβλίο περιλαμβάνει ομιλίες του Φιντέλ Κάστρο του 1989.

Καθώς διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση, ο Κάστρο δήλωνε στις ομιλίες αυτές ότι, «Ο σοσιαλισμός είναι και θα εξακολουθεί να είναι η μόνη ελπίδα, ο μόνος δρόμος για τους λαούς, τους εκμεταλλευόμενους, τους καταληστευμένους».

Την ώρα που η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία έχει εισέλθει σε μια περίοδο βαθιάς ύφεσης, και καθώς οι κοινωνικές της συνέπειες γίνονται όλο και πιο αισθητές, δυσανάλογα και καταστροφικά για τον εργαζόμενο λαό, η προοπτική που παρουσιάζει ο Κάστρο μετατρέπεται σε επιτακτική ανάγκη.


Ομιλητές:
Σέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα, πρέσνβειρα της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα
Νατάσα Τερλεξή, εκδόσεις Διεθνές Βήμα

εκδήλωση στο FaceBook

Κυριακή, 18 Νοέμβρη, 6.30 μμ
Σόλωνος 142, 3ος όροφος
Πλατεία Κάνιγγος

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

Εγκαίνια "Η ποιητική της αρχιτεκτονικής του Όσκαρ Νιεμάγιερ", πρεσβεία Βραζιλίας, Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 7.00 μ.μ.




Εγκαίνια της έκθεσης "Η ποιητική της αρχιτεκτονικής του Όσκαρ Νιεμάγιερ" ("Poetics of Oscar Niemeyer's Architecture"), της Σλοβένας φωτογράφου Ντανίκα Ο. Κους. 

Περιγραφή της ιδίας: "Φωτογραφίζω τα μοναδικά κτίρια του θρυλικού Βραζιλιάνου αρχιτέκτονα Όσκαρ Νιεμάγιερ εδώ και αρκετά χρόνια. Εμπνευσμένη από την πρωτοτυπία του, την καθαρή του αισθητική, τις όλο χάρη καμπύλες του και τις εκφραστικές λεπτομέρειες, με σαγήνευσε ο κόσμος της διαχρονικής του αρχιτεκτονικής". 

Διοργάνωση από την Πρεσβεία της Βραζιλίας, σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Σλοβενίας και το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, με την υποστήριξη του Συμβουλίου Βραζιλιάνων Πολιτών στην Ελλάδα, της κασάσα Mangaroca και του καταστήματος "Ο Βραζιλιάνος".

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018

Οι Ζαπατίστας διοργανώνουν το δικό τους φεστιβάλ κινηματογράφου


του Miguel Fauré Polloni

Ο (ανοιχτός) κινηματογράφος Διοικήτρια Ραμόνα έχει χωρητικότητα 3.800 ατόμων. Στημένος μέσα στην περιοχή των Ζαπατίστας, φιλοξενεί όσους έρχονται να δουν τις παραγωγές που ανεβαίνουν στο “Puy ta Cuxlejaltic” (Παρατηρητήριο της ζωής μας), το πρώτο φεστιβάλ κινηματογράφου του EZLN.

Ο ίδιος ο υποδιοικητής Γκαλεάνο (πρώην Μάρκος) άνοιξε την αυλαία στην κινηματογραφική συνάντηση, ευχαριστώντας και βραβεύοντας όσους βοήθησαν να διεξαχθεί η εκδήλωση. Ανάμεσα τους, ο ηθοποιός Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και ο διακεκριμένος σκηνοθέτης Αλφόνσο Κουαρόν, ο οποίος παρουσίασε τη Ρόμα, την τελευταία παραγωγή του.

Ξεχωρίζουν οι ταινίες Γυναίκες που αγωνίζονται, της κολεκτίβας Κομάν Ιλέλ, που εστιάζει στην ιστορίες της διοικήτριας Ραμόνα, της Μαριτσούι και της Άντζελα Ντέιβις. Επίσης ξεχωρίσει η Ινδιάνικη Πρόκληση: η ζαπατίστικη πορεία, του Ίντι Κορντέρα, που θυμίζει την «πορεία του χρώματος της γης», η οποία το 2001 διέτρεξε 6.000 χιλιόμετρα σε 37 ημέρες, πριν φτάσει στην Πόλη του Μεξικού για να απαιτήσει από το Κοινοβούλιο της Ένωσης την εφαρμογή των Συμφωνιών του Σαν Αντρές.

Πηγή: revistadefrente.cl




Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

Η αντεπίθεση στις βραζιλιάνικες εκλογές ξεκίνησε στο Σάο Πάολο!




Στην πόλη του Σάο Πάολο, η αντεπίθεση έχει ήδη αρχίσει! Ο Χαντάντ κοιτάει στα μάτια τον αντίπαλό του και βρίσκεται ήδη στο 51% της πρόθεσης ψήφου σύμφωνα με την IBOPE, σε απόλυτα νούμερα μπροστά από τον Μπολσονάρου, ο οποίος έχει 49%. Το νούμερο είναι περισσότερο από 2,5 φορές μεγαλύτερο από το αποτέλεσμα στην ψηφοφορία του πρώτου γύρου, 19,7%.

Η ώρα της αντεπίθεσης είναι τώρα! Το ψέμα έχει κοντά πόδια και η Βραζιλία θέλει προτάσεις! Θέλει δουλειά, πανεπιστήμιο, αξιοπρεπή μισθό, ποιοτική υγεία και ευκαιρία να πραγματοποιήσει τα όνειρα και τους στόχους της!

Καθώς περισσότεροι ψηφοφόροι ανακαλύπτουν ότι ο Μπολσονάρου, εκτός από το ότι δεν έχει προτάσεις, ξέρει μόνο πώς να κάνει καμπάνια με μίσος και ψέματα, περισσότερες ψήφοι έρχονται στην πλευρά της δημοκρατίας.

Παραμένουμε σταθεροί στον αγώνα μας να επιλέξουμε τον καλύτερο υποψήφιο και να επιστρέψουμε στη Βραζιλία του Λούλα. Τα fake news και οι συκοφαντίες του Μπολσονάρου δεν θα σιγήσουν τη φωνή των ανθρώπων που θέλουν ξανά να ονειρευτούν!

Η ψήφος κερδίζεται στο διάλογο και με προτάσεις!

Πηγή: lula.com.br

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: "Ήταν πιο πολύ το ξύπνημα του ανθρώπου" 27/10 πολυχώρος Πύλη 82, Κεραμεικός



Το Σάββατο 27 Οκτώβρη, στον πολυχώρο Πύλη 82 (Κεραμεικού 82, στάση μετρό Κεραμεικού) , οι εκδόσεις Διεθνές Βήμα παρουσιάζουν μια συγκλονιστική, ανέκδοτη μέχρι χθες μαρτυρία από την εποχή του Αντάρτικου και της Κατοχής: αυτή του Ελληνοεβραίου Σαμουήλ Μιζάν (1925-2011).

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν η Λουίζα Μιζάν, κόρη του συγγραφέα, η Νατάσα Τερλεξή, από την εκδοτική ομάδα του Διεθνούς Βήματος και ο δημοσιογράφος Μωϋσής Λίτσης, ο οποίος θα διαβάσει αποσπάσματα.

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

Η πολιτική δολοφονία του μαύρου καλλιτέχνη και ακτιβιστή Mestre Moa στη Βραζιλία




Ο γνωστός δάσκαλος της καποέιρα και μουσικοσυνθέτης, Ρομουάλντο Ροσάριο ντα Κόστα, 63 ετών, δολοφονήθηκε με 12 μαχαιριές την Κυριακή 7 Οκτώβρη στο Σαλβαδόρ ντε Μπαΐα της Βραζιλίας, αφού προηγήθηκε πολιτική διαφωνία με φανατικό οπαδό του Ζαΐρ Μπολσονάρο.

Το θύμα, γνωστό και ως Mestre Moa do Katendê, δολοφονήθηκε την ημέρα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών της Βραζιλίας, αφού παραδέχτηκε ότι ψήφισε τον ηγέτη του Κόμματος Εργατών (ΡΤ), Φερνάντο Χαντάντ.

Η Γραμματεία Δημόσιας Ασφάλειας της Μπαΐα ανακοίνωσε ότι ο δράστης του εγκλήματος ήταν ο Πάουλο Σέρζιο Φερέιρα ντε Σαντάνα, 36 ετών, ο οποίος ομολόγησε το έγκλημα στην αστυνομία τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης.

Ο δράστης, μαύρος επίσης κατά τραγική ειρωνεία, κατέθεσε ακόμα ότι ένας από τους αδελφούς του θύματος, 51 ετών, ξυλοκοπήθηκε επίσης κατά τη διάρκεια του καυγά, που προκλήθηκε μετά την ψηφοφορία της 7ης Οκτώβρη στη Βραζιλία.

Φίλοι, συγγενείς και θαυμαστές του Μόα κατήγγειλαν τη βάρβαρη δολοφονία μέσω των κοινωνικών δικτύων, με hashtag #MestreMoa. Μεταξύ άλλων, ο γνωστός βρετανός μουσικός της ροκ Ρότζερ Γουότερς τίμησε τη μνήμη του αφροβραζιλιάνου καλλιτέχνη και ακτιβιστή κατά τη διάρκεια συναυλίας του στο Σαλβαδόρ.

Ο Mestre (δάσκαλος) Moa do Katendê γεννήθηκε στο Σαλβαδόρ και ήταν καλλιτέχνης με δεσμούς στις αφροβραζιλιάνικες παραδόσεις. Συνήθιζε να μιλά για την «επαναφρικανοποίηση» της νεολαίας της Μπαΐα και να αποδίδει αυτή τη διαδικασία στην ίδια την εσωτερική δυναμική της ζωής της Μπαΐα. 
Το 1977 έγραψε το τραγούδι Badauê, που μετά από 40 χρόνια παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή της μουσικής Candomblé στη Βραζιλία.



Πηγές: Telesur, okayafrica.com

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Προσκεκλημένος από τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο πρόεδρος Ντίας Κανέλ συναντήθηκε με καλλιτέχνες στο κτίριο Ντακότα




Το «Ντακότα» ήταν κάποτε το πιο επιβλητικό κτίριο της Νέας Υόρκης. Ανεγερμένο το 1884 σε μια λωρίδα στο δυτικό άκρο του Σέντραλ Παρκ, η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του αναγεννησιακού στυλ και η επίδειξη πολυτέλειας χωρίς προηγούμενο, το έκαναν γρήγορα ένα από τα πιο γνωστά κτίρια κατοικιών στην πόλη.

Εδώ, στις 5:30 το απόγευμα της Πέμπτης, ο πρόεδρος Μιγέλ Ντίας Κανέλ συνάντησε είκοσι περίπου καλλιτέχνες, φιλάνθρωπους και καλλιτεχνικούς χορηγούς των Ηνωμένων Πολιτειών, με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και την Τζέιν Ρόζενταλ ως οικοδεσπότες.

«Οι καλοί γείτονες δε σηκώνουν τοίχους, η τέχνη εξυπηρετεί για να φτιάχνουμε γέφυρες», δήλωσε ο Ρόμπερτ ντε Νίρο υποδεχόμενος τον κουβανό πρόεδρο. «Έχω πάει δύο φορές στην Κούβα, το πιο σημαντικό είναι ο λαός της», και πρόσθεσε ότι τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την τέχνη για να προωθεί προσεγγίσεις, γιατί «μένει πάντα».

Ο Ντίας Κανέλ ευχαρίστησε τους καλλιτέχνες και θύμισε το πρόσφατο Φεστιβάλ Τέχνες της Κούβας που γιορτάστηκε στο Κέντρο Κένεντι. Υπογράμμισε τη σημασία της προώθησης νέων καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και συναντήσεων που φέρνουν κοντά και τους δύο λαούς. Προσκάλεσε τους καλλιτέχνες να φέρουν το καλύτερο από την δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κούβα, να δείξουν τις παραγωγές τους και να συνεισφέρουν στη σύσφιξη των δεσμών ανάμεσα στους λαούς πάνω από τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές.

Ο πρόεδρος εξήγησε τα χαρακτηριστικά του συστήματος καλλιτεχνικής διδασκαλίας, το οποίο παρά τις ελλείψεις που έχει υποστεί εξαιτίας του αποκλεισμού που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ, διατηρεί την ποιότητα, καθολική και δωρεάν πρόσβαση και ποιότητα που εκφράζεται στην εκπαίδευση και την επαγγελματική σταδιοδρομία των κουβανών αποφοίτων.



 

Ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο έξω από το κτίριο Ντακότα.
Έξω από αυτό δολοφονήθηκε ο Λένον το 1980.

Πηγή: medium.com

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης "Διεθνές Βήμα", Κυριακή 30/9, 7μμ




Για την κάλυψη των εξόδων αποκατάστασης του χώρου προσκαλούμε τους φίλους και αναγνώστες των εκδόσεων σε μια εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης Κυριακή 30 Σεπτάμβρη στις 7 μμ. Η εκδοτική μας δουλειά στηρίζεται εξολοκλήρου στην εθελοντική προσφορά και εργασία. Η παρουσία σας είναι πολύτιμη για τη συνέχιση του εκδοτικού έργου μας.
Θα γίνει σύντομη αναφορά στις προσεχείς εκδόσεις μας για: τους λαϊκούς αγώνες στην Ελλάδα 1920-1940, το εργατικό κίνημα στις ΗΠΑ, την γυναικεία χειραφέτηση, την μακρά απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργεία καθώς και μαρτυρίες από την πρόσφατη ιστορία της Κουβανικής Επανάστασης.
Η ζωγράφος Ρενάτα Μένις, που έργα της κοσμούν εξώφυλλα των βιβλίων μας από το 2003, θα κάνει παρουσίαση με θέμα «Τέχνη και επανάσταση».
Παζάρι βιβλίων – Φαγητό – κρασί – μουσική

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018

Eνημέρωση/συζήτηση για το Πουέρτο Ρίκο με την Ντέμπορα Σαντάνα (14/9/2018)

Déborah Berman-Santana (κέντρο)


Παραθέτω την εισαγωγή που έκανα στην συζήτηση της προηγούμενης Παρασκευής.


Με την ευκαιρία της παρουσίας της πορτορικανής πανεπιστημιακού και ακτιβίστριας Ντέμπορα Μπέρμαν Σαντάνα στην Ελλάδα, θα γίνει σήμερα μια ενημέρωση και συζήτηση για την κατάσταση στο Πουέρτο Ρίκο. Η Ντέμπορα ήταν καθηγήτρια γεωγραφίας και εθνολογίας στο Mills College της Καλιφόρνιας και έχει πλούσια πολιτική και ακτιβιστική δράση υπέρ της ανεξαρτησίας του Πουέρτο Ρίκο, απελευθέρωσης πολιτικών κρατουμένων κ.α. Έχει επισκεφτεί κι άλλες φορές την Ελλάδα, με πιο γνωστή την συμμετοχή της στο Resistance Festival.

Η σημερινή συζήτηση αποτελεί συνέχεια της εκδήλωσης που έγινε τον προηγούμενο Δεκέμβρη, «Πουέρτο Ρίκο: Η ανεξαρτησία είναι αναγκαιότητα», από τον τίτλο του ομώνυμου βιβλίου του γνωστού πορτορικάνου αγωνιστή Ραφαέλ Κάνσελ Μιράντα.

Σαν εισαγωγή πριν μιλήσει πιο διεξοδικά η Ντέμπορα, μπορούμε να πούμε ότι το Πουέρτο Ρίκο είναι νησιωτικό κράτος της Καραϊβικής, που αποτελείται από το ομώνυμο νησί, με έκταση περίπου όσο η Κύπρος, και κάποια μικρότερα. Είχε (πριν τον τυφώνα) πληθυσμό γύρω στα 3,5 εκατ. κατοίκους, ενώ άλλοι τόσοι περίπου είναι οι πορτορικάνοι της διασποράς, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους ζουν και εργάζονται στις ΗΠΑ. Το Πουέρτο Ρίκο ήταν ισπανική αποικία από την άφιξη του Κολόμβου το 1493 μέχρι το 1898, όταν οι Ισπανοί ηττήθηκαν στον ισπανοαμερικανικό πόλεμο και αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν τις τελευταίες αποικίες τους, δηλ. την Κούβα, το Πουέρτο Ρίκο και τις Φιλιππίνες.
Από τότε το Πουέρτο Ρίκο έγινε αποικία των ΗΠΑ, και ουσιαστικά παραμένει. Από το 1952 εγκαινιάστηκε το νέο-αποικιακό καθεστώς του λεγόμενου «Ελεύθερου Συνδεδεμένου Κράτους» (Estado Libre Asociado στα ισπανικά) ή «Κοινοπολιτείας» (Commonwealth of Puerto Rico στα αγγλικά), με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Πουέρτο Ρίκο έχει τυπικά δικό του σύνταγμα και κυβέρνηση, αλλά για τα πιο σημαντικά ζητήματα –κυρίως σχέσεις με το εξωτερικό– αποφασίζουν το Κογκρέσο και ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να κηρύξει μονομερώς την ανεξαρτησία του. Και τα 5 δημοψηφίσματα που έχουν γίνει έως τώρα –το τελευταίο το Ιούνιο του 2017– είχαν μη δεσμευτικό χαρακτήρα.
Το Πουέρτο Ρίκο χρεοκόπησε τον Μάιο του 2017, με δημόσιο χρέος που φτάνει τα 74 δις δολάρια και που ξεπερνά τα 120 δις αν προστεθούν τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων. Από τις 20 Μαρτίου 2017, η κυβέρνηση Τραμπ  είχε τοποθετήσει Επιτροπή Ομοσπονδιακού Δημοσιονομικού Ελέγχου (Federal Fiscal Control Board), -junta στα ισπανικά - με εκτελεστική διευθύντρια και πλουσιοπάροχα αμειβόμενη την διαβόητη Νάταλι Γιαρέσκο, απόφοιτο της Οικονομικής Σχολής του Παν. του Σικάγο και με θητεία στο State Department, το ΔΝΤ και ως υπουργός οικονομικών της φασιστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας.

Σαν αποτέλεσμα το 46% των κατοίκων να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και η ανεργία να αγγίζει το 14% (διπλάσιο ποσοστό από τις ΗΠΑ), ενώ το κατά κεφαλή ΑΕΠ υπολείπεται κατά πολύ του μέσου εισοδήματος των ΗΠΑ (στοιχεία προ τυφώνα). Επίσης, λόγω του ιδιότυπου καθεστώτος, το κράτος δεσμεύεται από την ομοσπονδιακή στρατηγική όσον αφορά στις εμπορικές συναλλαγές του με το εξωτερικό, κάτι που αυξάνει κατακόρυφα το κόστος μεταφορών και εμπορίου.

Το σαρωτικό πέρασμα του τυφώνα «Μαρία», κατηγορίας 4 με ανέμους ταχύτητας έως 250 χλμ/ω, που ξεκίνησε στις 20 Σεπτεμβρίου και ακολουθήθηκε από ισχυρές βροχοπτώσεις, είχε σαν αποτέλεσμα το ηλεκτρικό δίκτυο να αχρηστευτεί σχεδόν εξολοκλήρου, να καταστραφεί μεγάλο μέρος του οδικού δικτύου και εκατομμύρια άνθρωποι να μείνουν χωρίς νερό, φως και τηλεπικοινωνίες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη καταστροφή τέτοιου είδους από το 1928. Η ζημιές στο ηλεκτρικό δίκτυο μόλις τον Αύγουστο –δηλαδή μετά από 11 μήνες– ανακοινώθηκε ότι αποκαταστάθηκαν.

Άγνωστος μέχρι τώρα –έναν ολόκληρο χρόνο μετά- είναι ο τελικός απολογισμός των θυμάτων. Αρχικά το ανακοινώσιμο νούμερο ήταν διψήφιο, και δεν περιλάμβανε θανάτους που οφείλονταν σε έλλειψη φαρμάκων χρόνια ασθενών, αδυναμία περίθαλψης, διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος και μόλυνση νερού. Κοντά στα Χριστούγεννα διαβάσαμε ένα άρθρο στους Νew Υork Times που εκτιμούσε τους νεκρούς κοντά στους 1000. Τον Μάιο αυτής της χρονιάς είδε το φως έρευνα μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων, που εκτιμούσε με στατιστικές μεθόδους τους νεκρούς σε περίπου 4.000. Στην αρχή του καλοκαιριού η κυβέρνηση φέρεται να έχει παραδεχθεί ένα νούμερο περίπου 3.000, παρόλο που ο πρόεδρος Τραμπ με πρόσφατες δηλώσεις του το αμφισβητεί.

Στις απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό θα πρέπει να συνυπολογιστεί η αυξημένη μετανάστευση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, που μόνο τους πρώτους μήνες μετά τον τυφώνα ήταν κοντά στις 200.000, χωρίς να υπολογίζουμε τους τουλάχιστον 50.000 που εγκαταλείπουν το νησί κάθε χρόνο για οικονομικούς λόγους. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις ο πληθυσμός του Πουέρτο Ρίκο αναμένεται να μειωθεί από 3,5 εκατ. που ήταν στην αρχή του 2017 σε 2,9 εκατ. το 2025 και 2 εκατ. το 2050.

Εκτός από τη δύναμη της φύσης, το νησί του Πουέρτο Ρίκο χτυπήθηκε, ακόμα χειρότερα ίσως, από τη λαίλαπα του καπιταλισμού. Κι αυτό γιατί πάνω στην «αναμπουμπούλα», δεν έχασε την ευκαιρία να κερδοσκοπήσει το καπιταλιστικό κατεστημένο των ΗΠΑ, μέσω εργολαβιών εκατομμυρίων σε ιδιωτικές εταιρίες για την αποκατάσταση των κατεστραμμένων υποδομών του νησιού, κυρίως του ηλεκτρικού δικτύου. Ένα παρασιτικό μοντέλο που έχει εφαρμοστεί και αλλού μετά από πολέμους και ανθρωπιστικές κρίσεις (Ιράκ, Λιβύη κ.α.).

Αντίθετα, η σοσιαλιστική Κούβα, μια χώρα συγκρίσιμη με το Πουέρτο Ρίκο εθνολογικά, παραγωγικά και κλιματολογικά, επέλεξε ένα διαφορετικό δρόμο και ακολούθησε διαφορετικό πολιτικο-οικονομικό μοντέλο. Παρόλο που παραμένει χώρα φτωχή, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του πολύχρονου οικονομικού αποκλεισμού που της έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ, η Κούβα έχει τη δυνατότητα τόσο σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών – όπως 7 τυφώνες κατηγορίας 4 και 5 από το 2000 και μετά– όσο και δύσκολες καταστάσεις για άλλους λόγους, όπως η Ειδική Περίοδος, να ξεπερνά τα προβλήματα και να διασφαλίζει για το λαό της αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, μόρφωση, υγεία και πολιτισμό. Επίσης, είναι η πρώτη χώρα που στέλνει ανθρωπιστική βοήθεια σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών και ξεσπάσματος ασθενειών στο εξωτερικό.

Ειδικότερα μετά το πέρασμα του τυφώνα «Ίρμα», τυφώνα κατηγορίας 5, κινητοποιήθηκε όλος ο κρατικός μηχανισμός αλλά και η συνήθης αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών, για να μεταφερθούν με ασφάλεια, να τραφούν και να προσφερθεί κατάλυμα σε 2 εκατομμύρια ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και αρκετές χιλιάδες ξένοι τουρίστες. Τα θύματα ήταν μόλις 10 νεκροί και οι υλικές καταστροφές, παρόλο που ήταν τεράστιες, αποκαταστάθηκαν χάρη στην κρατική οργάνωση και την μαζική εθελοντική δουλειά των πολιτών.

Οι τύχες του Πουέρτο Ρίκο και της Κούβας ήταν ιστορικά συνδεδεμένες για περισσότερο από 400 χρόνια. Ωστόσο το Πουέρτο Ρίκο είχε την τύχη να είναι αυτόνομο μόνο για μερικούς μήνες μεταξύ 1897 και 1898, συμμετέχοντας μαζί με την Κούβα στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1895-1898, με κοινό ηγέτη τον Χοσέ Μαρτί. Οι σχέσεις των δύο λαών φυσικά παραμένουν εγκάρδιες παρόλο που τα τελευταία 60 χρόνια ακολούθησαν διαφορετικό δρόμο: Η Κούβα πέτυχε ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία, έχοντας την τύχη να έχει μια υποδειγματική ηγεσία αλλά και έναν ένοπλο λαό που πήρε ο ίδιος τις τύχες στα χέρια του· το Πουέρτο Ρίκο έχει κι αυτό να επιδείξει σημαντικούς αγώνες και παλεύει ακόμα για την ανεξαρτησία του.

Περισσότερα για την ενημέρωση/συζήτηση:

Απολογισμός της ενημέρωσης/συζήτησης για το Πουέρτο Ρίκο με την Ντέμπορα Σαντάνα (14/9/2018)

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018

Καταστράφηκε το Εθνικό Μουσείο της Βραζιλίας από πυρκαγιά - Υπόλογη η κυβέρνηση Τέμερ για τις περικοπές




Μεγάλη πυρκαγιά ξέσπασε την Κυριακή στο Εθνικό Μουσείο της Βραζιλίας, στο Ρίο ντε Ζανέιρο. Δεν υπήρχαν ανθρώπινα θύματα ούτε έγιναν γνωστά μέχρι τώρα τα αίτια, ωστόσο η απώλεια σε πολιτιστικό πλούτο ήταν τεράστια.

Το μουσείο που θα συμπλήρωνε φέτος 200 χρόνια ιστορίας, ήταν το μεγαλύτερο μουσείο φυσικής και ανθρωπολογικής ιστορίας της Νότιας Αμερικής, με περισσότερα από 20 εκατ. εκθέματα, από αιγυπτιακές μούμιες μέχρι θραύσματα από μετεωρίτες. Διέθετε μια από τις μεγαλύτερες συλλογές ταριχευμένων ζώων, καθώς επίσης από ορυκτά, αντικείμενα ιθαγενών, απολιθώματα και διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα. Επίσης διέθετε την μεγαλύτερη επιστημονική βιβλιοθήκη της πόλης του Ρίο με περισσότερους από 530.000 τίτλους.

Η UNESCO χαρακτήρισε το γεγονός ως τη «μεγαλύτερη σύγχρονη τραγωδία για τον βραζιλιάνικο πολιτισμό» και κατήγγειλε ότι η πυρκαγιά «εκθέτει την αδυναμία των εθνικών μηχανισμών διατήρησης των πολιτιστικών τους αγαθών».

Η κυβέρνηση του Μίτσελ Τέμερ, που έχει κατακριθεί για τις περικοπές, ανήγγειλε τη δημιουργία ενός δικτύου οικονομικής στήριξης με μεγάλες δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις για να διευκολύνει την ανακατασκευή αυτού του κοσμήματος της βραζιλιάνικης κληρονομιάς, χωρίς ωστόσο να δώσει λεπτομέρειες για τους προβλεπόμενους πόρους.

Με έδρα μέσα στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Ζανέιρο (UFRJ), το πολιτιστικό ίδρυμα είχε υποστεί περικοπές χρηματοδότησης, που το υποχρέωσαν να κλείσει για το κοινό πολλούς από τους χώρους του, και εκκρεμούσε η λήψη χορηγίας ύψους 21,7 εκατ. ρεάλ (5,3 εκατ. δολάρια) που είχε υπογραφεί τον Ιούνιο από την Τράπεζα Ανάπτυξης της Βραζιλίας (BNDES).

Η φωτιά εκδηλώθηκε την Κυριακή 7.30 τοπική ώρα, από άγνωστη αιτία, ενώ οι πόρτες είχαν κλείσει για το κοινό. Οι τέσσερις φύλακες κατάφεραν να διαφύγουν και ανακοινώθηκαν θύματα. Ωστόσο οι φλόγες επεκτάθηκαν γρήγορα στους τρεις ορόφους του κτιρίου, που περιείχαν εξαιρετικά εύφλεκτα υλικά. Οι πυροσβέστες χρειάστηκαν έξι ώρες για να ελέγξουν τη φωτιά.

Το απόγευμα της Δευτέρας, 500 περίπου άτομα συγκεντρώθηκαν έξω από το μουσείο, για να διαμαρτυρηθούν για τις περικοπές που καθυστερούσαν τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων ασφάλειας.


Πηγές: Pagina12, Telesur

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018

Ανεξήγητη σύλληψη και πολύωρη κράτηση του Όσκαρ Λόπες Ριβέρα στον Παναμά

Οι διοργανωτές του διεθνούς συνεδρίου "Η Αμερική σε διαμάχη", με έδρα τη Βολιβία, κατήγγειλαν τη σύλληψη του Πορτορικάνου ηγέτη, Όσκαρ Λόπες Ριβέρα, στο αεροδρόμιο του Παναμά καθώς ταξίδευε προς τη Σάντα Κρους της Βολιβίας και παρόλο που είχε σε ισχύ το διαβατήριο του και εκτίσει την ποινή του για πολιτικούς λόγους στις ΗΠΑ.

Μετά από σχεδόν 18 ώρες κράτησης από τις αρχές μετανάστευσης του Παναμά, και μετά από παρέμβαση της κυβέρνησης της Βολιβίας, επετράπη στον αγωνιστή υπέρ της ανεξαρτησίας του Πουέρτο Ρίκο να συνεχίσει το ταξίδι του προς τη Βολιβία.

Ο Λόπες Ριβέρα έφθασε στον Παναμά τη Δευτέρα 6 Αυγούστου γύρω στις 8 το βράδυ με απευθείας πτήσης της Copa Airlines από το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο, συνοδευόμενος από τον δικηγόρο Χουάν Χοσέ Νασάριο. Ενώ ετοιμαζόταν να επιβιβαστεί σε αεροσκάφος της ίδιας εταιρίας για να συνεχίσει το ταξίδι του προς τη Βολιβία συνελήφθη από τις παναμέζικες υπηρεσίες μετανάστευσης και περιορίστηκε σε μια αίθουσα του αεροδρομίου.
 
Μόνο πολλές ώρες μετά ενημερώθηκε ότι ο λόγος που τον συνέλαβαν και τον εμπόδισαν να συνεχίσει το ταξίδι του ήταν νόμος του Παναμά που δεν επιτρέπει την μετεπιβίβαση σε αυτή τη χώρα σε πρώην φυλακισμένους από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τελικά μετά από ενέργειες της κυβέρνησης της Βολιβίας του επετράπη να συνεχίσει το ταξίδι.

Αυτό το περιστατικό εγείρει υποψίες, καθώς επαναλαμβάνεται μετά τη σύλληψη του Όσκαρ Λόπες τον προηγούμενο Μάρτιο στο Φορτ Λόντερντεϊλ της Φλόριντα, επιστρέφοντας από ταξίδι στη Βενεζουέλα. Αντίθετα, το προηγούμενο έτος μήνες μόλις μετά την αποφυλάκισή του ο πορτορικάνος αγωνιστής ταξίδεψε στην Κούβα και στη Νικαράγουα, και στα δύο ταξίδια με την Copa Airlines, χωρίς κανένα παρατράγουδο.

 
Το διεθνές φόρουμ América en Disputa υποστηρίζεται από το Δίκτυο Καλλιτεχνών και Διανοούμενων σε Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας και άλλες οργανώσεις και συγκεντρώνει διανοούμενους και στοχαστές της αριστεράς, οι οποίοι θα παρουσιάσουν για τρεις ημέρες τις εναλλακτικές απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επίθεση στην περιοχή. Μεταξύ των προσκεκλημένων ξεχωρίζουν προσωπικότητες, εκτός του Λόπες Ριβέρα, όπως ο πρώην πρόεδρος της Ονδούρας, Μανουέλ Σελάγια, ο Αργεντίνος πολιτολόγος Ατίλιο Μπορόν, ο Βενεζουελάνος Γουίλιαμ Καστίγιο και υπουργός της κυβέρνησης της Βολιβίας, Κάρλος Ρομέρο. Σαν επιστέγασμα, θα γίνει μεγάλη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση στο στάδιο Σάντα Ροσίτα της πόλης της Σάντα Κρους, όπου αναμένεται η διακήρυξη της 9ης Αυγούστου ως "Διεθνούς Ημέρας καταδίκης των εγκλημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της Ανθρωπότητας".



Πηγές: claridadpuertorico.com, elnuevodia.com, cubadebate.cu

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

100 Χρόνια Μαντέλα - 100 ημέρες Λούλα


"Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για την ελευθερία" (Ν. Μαντέλα)


100 χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από τη γέννηση του ηγέτη του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου και πρώην προέδρου της Ν. Αφρικής, Νέλσον Μαντέλα, αλλά και 100 ημέρες φυλάκισης του πρώην προέδρου της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα. 





Σε μήνυμά του στο Twitter ο Λούλα έγραψε: "Είμαι κρατούμενος 100 ημέρες ήδη. Αναμένω αποδείξεις ότι έχω διαπράξει οποιοδήποτε έγκλημα, ή ότι το διαμέρισμα της Γκουαρουζά ήταν δικό μου. Ευχαριστώ για την αλληλεγγύη όσων βρίσκονται σε αγρυπνία στην Κουριτίμπα ή που διαδηλώνουν σε ολόκληρη τη χώρα".



Πρόσθεσε επίσης παλιές φωτογραφίες του με τον Μαντέλα.