Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα cultura. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα cultura. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016

Ωδή του Πάμπλο Νερούδα στον Φιντέλ Κάστρο




A Fidel Castro Στον Φιντέλ Κάστρο


Por: Pablo Neruda
Του Πάμπλο Νερούδα


Fidel, Fidel, los pueblos te agradecen
palabras en acción y hechos que cantan,
por eso desde lejos te he traído
una copa del vino de mi patria:
es la sangre de un pueblo subterráneo
que llega de la sombra a tu garganta,
son mineros que viven hace siglos
sacando fuego de la tierra helada.
Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούν
λόγια δραστικά και έργα τραγουδιστά,
γι’ αυτό από μακριά σου ‘χω φέρει
της πατρίδας μου ένα ποτήρι κρασί·
το αίμα είναι ενός λαού υπόγειου
στο λαρύγγι σου που φτάνει απ’ τη σκιά,
μεταλλωρύχοι είναι που ζουν αιώνες
απ’ την παγωμένη γη βγάζοντας φωτιά.


Van debajo del mar por los carbones
y cuando vuelven son como fantasmas:
se acostumbraron a la noche eterna,
les robaron la luz de la jornada
y sin embargo aquí tienes la copa
de tantos sufrimientos y distancias:
la alegría del hombre encarcelado,
poblado por tinieblas y esperanzas
que adentro de la mina sabe cuando
llegó la primavera y su fragancia
porque sabe que el hombre está luchando
hasta alcanzar la claridad más ancha.
Για κάρβουνο κάτω απ’ τη θάλασσα πάν
και είναι σαν φαντάσματα όταν γυρνάν·
τη νύχτα την αιώνια συνηθίσαν,
της μέρας το φως τους το κλέψαν
αλλά να, εδώ έχεις το ποτήρι,
τόσων πικρών και χωρισμών·
η χαρά ανθρώπου φυλακισμένου,
από σκοτάδια και ελπίδες στοιχειωμένου,
που μέσα απ’ το ορυχείο ξέρει πότε
η άνοιξη ήρθε και το άρωμά της
γιατί ξέρει ότι ο άνθρωπος δίνει μάχη
το λαμπρό μεγαλείο μέχρι να φτάσει.


Y a Cuba ven los mineros australes,
los hijos solitarios de la pampa,
los pastores del frío en Patagonia,
los padres del estaño y de la plata,
los que casándose con la cordillera
sacan el cobre de Chuquicamata,
los hombres de autobuses escondidos
en poblaciones puras de nostalgia,
las mujeres de campos y talleres,
los niños que lloraron sus infancias:
esta es la copa, tómala, Fidel.
Και στην Κούβα πάνε του νότου οι μεταλλωρύχοι,
της πάμπας οι γιοί οι μοναχικοί,
του κρύου της Παταγονίας οι ποιμένες,
του τσίγκου και του ασημιού οι πατέρες,
αυτοί που έχοντας παντρευτεί την κορδιλιέρα
το χαλκό της Κουτσικαμάτα βγάζουν,
των λεωφορείων οι κρυμμένοι άντρες
σε οικισμούς αγνούς της νοσταλγίας,
των κάμπων και των ραφείων οι γυναίκες,
τα παιδιά που την παιδική τους ηλικία κλάψαν·
αυτό είναι το ποτήρι, πάρ’ το, Φιντέλ.


Está llena de tantas esperanzas
que al beberla sabrás que tu victoria
es como el viejo vino de mi patria:
no lo hace un hombre sino muchos hombres
y no una uva sino muchas plantas:
no es una gota sino muchos ríos:
no un capitán sino muchas batallas.
Γεμάτο είναι τόσες ελπίδες
που πίνοντάς το θα ξέρεις ότι η νίκη σου
είναι σαν της πατρίδας μου το παλιό κρασί·
ένας άντρας δεν το κάνει αλλά πολλοί άντρες
ούτε ένα σταφύλι αλλά πολλά αμπέλια·
μια σταγόνα δεν είναι αλλά πολλά ποτάμια·
ούτε ένας πολέμαρχος αλλά πολλές μάχες.


Y están contigo porque representas
todo el honor de nuestra lucha larga
y si cayera Cuba caeríamos,
y vendríamos para levantarla,
y si florece con todas sus flores
florecerá con nuestra propia savia.
Και μαζί σου είναι γιατί μέσα σου έχεις
την τιμή όλη του μεγάλου μας αγώνα
και αν η Κούβα έπεφτε κι εμείς θα πέφταμε,
και για να τη σηκώσουμε θα γυρνάγαμε,
και αν με όλα τα άνθη της ανθίσει
με τον ίδιο μας το χυμό θ’ ανθίσει.


Y si se atreven a tocar la frente
de Cuba por tus manos libertada
encontrarán los puños de los pueblos,
sacaremos las armas enterradas:
la sangre y el orgullo acudirán
a defender a Cuba bienamada.
Κι αν το μέτωπο τολμήσουν ν’ αγγίξουν
της Κούβας απ’ τα χέρια σου λευτερωμένης
τις γροθιές των λαών θα συναντήσουν,
τα θαμμένα όπλα θ’ απαντήσουν·
το αίμα κι η περηφάνια θα κινήσουν
την πολυαγαπημένη Κούβα να υπερασπίσουν.





Το 1960 o μεγάλος χιλιανός κομμουνιστής ποιητής Πάμπλο Νερούδα εξέδωσε το βιβλίο Canción de Gesta, σε ελεύθερη απόδοση "επικό άσμα" ή "ηρωικό άσμα". Πρόκειται για μια συλλογή αποτελούμενη από 42 ποιήματα, αφιερωμένη κατά κύριο λόγο στην Κούβα αλλά με αναφορές και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ο Νερούδα ξεκίνησε το βιβλίο έχοντας υπόψη γενικότερα τα προβλήματα των χωρών της Καραϊβικής κατά τη δεκαετία του '50: οικονομική υπανάπτυξη και εξάρτηση, διεφθαρμένες και ξενόδουλες κυβερνήσεις, στρατιωτικές επεμβάσεις, άπειρα κοινωνικά προβλήματα. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν αρχικά το νεοαποικιακό καθεστώς στο Πουέρτο Ρίκο, στο οποίο αφιερώνονται αρκετά ποιήματα, ενώ γίνονται ακόμα αναφορές στη Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαδόρ, τη Βενεζουέλα και τον Παναμά.

Ωστόσο, κι ενώ ο Νερούδα είχε αρχίσει να γράφει τα πρώτα ποιήματα, ο επαναστατικός θρίαμβος στο μεγαλύτερο νησί της Καραϊβικής διεύρυνε τη θεματολογία του, και του "επέβαλε" να υμνήσει την Κουβανική Επανάσταση με ασύγκριτο ενθουσιασμό. Όπως είπε ο ίδιος ο ποιητής σε συνέντευξή του:

Έγραφα κάποια ποιήματα για τη μοίρα των νησιών της Καραϊβικής όταν επήλθε η κουβανική επανάσταση [...] Η ηχηρή επιτυχία [...] άλλαξε εν μέρει την πορεία του βιβλίου.

Φιντέλ Κάστρο και Πάμπλο Νερούδα,
Βενεζουέλα 1959
Στο βιβλίο περιέχεται η παραπάνω ωδή στον Φιντέλ Κάστρο, τον ηγέτη της νικηφόρας επανάστασης. Στο όνομα του χιλιανού λαού, εκφράζεται η ευγνωμοσύνη και η διάθεση υπεράσπισης για την κουβανική επανάσταση. Το ποτήρι κρασί, ως ευχαριστήρια προσφορά, συμβολίζει το αίμα του λαού του Νότου που για αιώνες ήταν υπόδουλος στα ορυχεία -αναφέρονται χαρακτηριστικά τα ορυχεία χαλκού της Κουτσικαμάτα- και έχει υποστεί απάνθρωπη μεταχείριση από τους πιστωτές του. Στις τελευταίες στροφές τονίζεται ότι, οι μεταλλωρύχοι και οι υπόλοιπες εργατικές ομάδες της Χιλής, ελπίζουν μέσω του κουβανικού δρόμου στη θεραπεία των δεινών της τάξης τους, με συλλογικό αγώνα και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών.


Παραθέτω στην αρχή της ανάρτησης ολόκληρο το ποίημα στα ισπανικά, μαζί με μια δική μου μεταφραστική απόπειρα στα ελληνικά, καθώς δεν το βρήκα κάπου μεταφρασμένο.


Πηγή: Cubadebate
Συμπληρωματική πηγή: Isla en el canto de un poeta (Vladimir Ferro)

Μεταφραστική απόπειρα ποιήματος: Yannis Tsal

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Ernest Heminway (1899-1961): Ο Κουβανός Νομπελίστας

 Ο «πάπα» στη βεράντα του στη Φίνκα Βιχία (1947)

Μπορείς να τους πεις ότι ζεις στην Κούβα γιατί… εκεί τα δροσερά πρωινά, δουλεύεις πολύ καλύτερα απ’ ότι έχεις δουλέψει ποτέ οπουδήποτε αλλού στον κόσμο!

Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ο Μεγάλος Γαλάζιος Ποταμός

Ο Έρνεστ Μίλλερ Χέμινγουεϊ (1899 – 1961) άρχισε να επισκέπτεται συστηματικά την Κούβα από τις αρχές της δεκαετίας του ’30. Για το ετήσιο ψάρεμα ξιφία στα γαλάζια νερά του Γκολφ Στριμ, αλλά και για τα πολλά άλλα θέλγητρα του νησιού. Ο «πάπα» όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, εκτός από διάσημος συγγραφέας και δημοσιογράφος, ήταν και γνωστός μπον βιβέρ και εραστής της περιπέτειας, με κίνδυνο να το πληρώσει ακριβά πολλές φορές.

Επιστρέφοντας το 1939 από δημοσιογραφική αποστολή στην κόλαση του Ισπανικού Εμφυλίου, όπου σύμφωνα με κάποιες πηγές δεν περιορίστηκε στο ρόλο του ανταποκριτή αλλά τάχθηκε στο πλευρό των Δημοκρατικών με περισσότερο ενεργό τρόπο, αγόρασε έκταση γης σε απόσταση 12 μίλια από την Αβάνα και έχτισε τη Φίνκα Βιχία, την εξοχική του κατοικία όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος από τα επόμενα 20 χρόνια.

Εκεί έγραψε μερικά από τα αριστουργήματά του, όπως Ο Γέρος και η Θάλασσα, Νησιά της Καραϊβικής, Για ποιον Χτυπά η Καμπάνα κ.α. Τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 1953 και Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1954. Σε μια από τις πρώτες δημόσιες δηλώσεις τους μετά την ανακοίνωση της απονομής του Νόμπελ είπε:
Είμαι πολύ ευτυχής που είμαι ο πρώτος Κουβανός που κερδίζει αυτό το βραβείο!


Το 1959, μετά το θρίαμβο της Επανάστασης των μπαρμπούδος (γενειοφόρων ανταρτών) του Φιντέλ και του Τσε, οι περισσότεροι βορειοαμερικανοί πολίτες εγκατέλειψαν το νησί και τις περιουσίες τους. Ο Χέμινγουεϊ παρέμεινε μέχρι το 1960 όταν λόγοι υγείας επέβαλαν την επιστροφή του στις ΗΠΑ. Το FBI του είχε ανοίξει φάκελο και τον παρακολουθούσε από την εποχή της Ισπανίας, ο διευθυντής ιδιαίτερα της υπηρεσίας, ο πολύς Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, προσπαθούσε απεγνωσμένα να του προσάψει το “στίγμα” του κομμουνιστή, όπως και σε πολλές ακόμα προσωπικότες του προοδευτικού χώρου. 


Ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ το αρνούνταν, εκφράζοντας απλά την αγάπη του για το λαό της Κούβας. Ανεπίσημα τουλάχιστο θεωρείται ότι στήριζε την Επανάσταση. Με το Φιντέλ Κάστρο συναντήθηκε ελάχιστες φορές, αλλά η αμοιβαία εκτίμηση των δύο ανδρών ήταν έκδηλη.

Bar Floridita

Μετά το θάνατό του, η χήρα του Μέρι Χέμινγουεϊ δώρισε στον κουβανικό λαό τη Φίνκα Βιχία, η οποία μετατράπηκε σε μουσείο. Επιπλέον, φτιάχτηκε μνημείο προς τιμήν του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο Κοχίμαρ, ενώ φωτογραφίες του κοσμούν μπαρ, καταστήματα και κατοικίες Κουβανών, υστερώντας σε συχνότητα ίσως μόνο από φωτογραφίες του Φιντέλ και του Τσε. Στο μπαρ “Φλοριδίτα”, όπου ήταν τακτικός θαμώνας, έχουν δεσμεύσει προς τιμήν του τη θέση που συνήθιζε να κάθεται, κάτω από μια προτομή του. 







Μνημείο Ernest Heminway στο Cojimar

Το 2002 υπογράφηκε συμφωνία συνεργασίας ανάμεσα σε υπηρεσίες πολιτισμού της Κούβας και των ΗΠΑ για τη διάσωση του ιστορικού αρχείου του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, παρουσία μελών της οικογένειάς του, μελετητών του έργου του και πολιτικών.


Ο βουλευτής Τζιμ Μακ Γκόβερν, που ηγείται της προσπάθειας αποκατάστασης των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών δήλωσε:

Ανέφερα ότι μοιραζόμαστε όλοι την αγάπη για τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Εγώ όμως, έχω και άλλο ένα πάθος. Πιστεύω ότι ο κουβανικός και ο αμερικανικός λαός έχουν μείνει μακριά ο ένας από τον άλλο εδώ και υπερβολικά πολύ καιρό εξαιτίας της πολιτικής, της προπαγάνδας και της δυσπιστίας. Έχω τη φιλοδοξία να να καταρρίψω αυτά τα περιττά τείχη και να χτίσω μια νέα σχέση που να βασίζεται στην επικοινωνία, τις ανταλλαγές, την εμπιστοσύνη και τον αμοιβαίο σεβασμό.

Ο Φιντέλ Κάστρο, ξεκίνησε τη σύντομη – για τα δεδομένα του – ομιλία λέγοντας:

Νιώθω την υποχρέωση να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Χέμινγουεϊ για πολλούς λόγους. Πρώτον, γιατί ένας μεγάλος συγγραφέας μας τίμησε με την επιλογή του να ζήσει στη χώρα μας και να γράψει μερικά από τα σημαντικότερα έργα του εδώ. Αισθάνομαι επίσης ευγνώμων σε εκείνον για τη μεγάλη ευχαρίστηση που ένιωσα διαβάζοντας τα βιβλία του. Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών.

Τελειώνοντας και δείχνοντας τη Φίνκα Βιχία:

Νομίζω πως θα ήμασταν βάρβαροι αν δεν αναγνωρίζαμε τη σημασία της διατήρησης αυτού του μέρους. Δεν αξίζουμε την αναγνώριση. Συμπεριφερθήκαμε απλώς πολιτισμένα.


Πηγή: Κελαηδίσματα

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

Φωτογραφική έκθεση: "Ο Φιντέλ και οι ισπανικές ρίζες του"

Miguel Angel Alvelo
Στις 12 Αυγούστου, στο Μέγαρο της Επανάστασης, θα λάβει χώρα η φωτογραφική έκθεση "Ο Φιντέλ και οι ισπανικές ρίζες του", του κουβανού ερευνητή Μιγέλ Άνχελ Αλβέλο Σέσπεδες, με την ευκαιρία των 90ως γενεθλίων του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης.

"Πολλοί διπλωμάτες και πρόεδροι αυτόνομων περιοχών της Ισπανίας μου έκαναν δώρο φωτογραφίες του Φιντέλ κατά τη διάρκεια επίσημων επισκέψεων και μαζί με προσωπικότητες αυτής της χώρας. Αυτή η έκθεση γεννιέται από κει, για να δείξει τη φιλία των δύο λαών και να αναδείξει τις ρίζες του Φιντέλ", σχολίασε στο Cubadebate ο εμπνευστής της έκθεσης.

Το 2013, ο Αλβέλο εξέδωσε βιβλίο με τίτλο "Μανουέλ Φράγα, ένας κουβανός γαλικιανός. Φιντέλ Κάστρο, ένας γαλικιανός κουβανός", όπου ξεχωρίζει, πέρα από τις πολιτικές διαφορές των δύο ηγετών, τη σχέση ιστορικής φιλίας μεταξύ Κούβας και Ισπανίας. Πρόσθεσε ακόμα ότιι σκέφτεται να εκδόσει ένα δεύτερο βιβλίο, με θέμα τις διπλωματικές σχέσεις Κούβας και Ισπανίας, στο οποίο θα περιλαμβάνονται όλες σχεδόν οι φωτογραφίες της έκθεσης.

Οι επισκέπτες της έκθεσης θα απολαύσουν μια επιλογή 30 φωτογραφιών (μεγέθους 30×45) και εικόνες σε βίντεο, που αποκαλύπτουν την επίσκεψη του Φιντέλ στην Εξτρεμαδούρα, τη Σεβίλλη, τα Κανάρια, τη Γαλικία, μεταξύ άλλων τόπων, καθώς και τις συναντήσεις του κουβανού ηγέτη με προσωπικότητες της Ισπανίας. 

Σχετικά με τη σχέση Κούβας και Ισπανίας, ο Αλβέλο σχολίασε ότι ποτέ δεν υπήρξε άλλος κουβανός πρόεδρος τόσο συνδεδεμένος με την Ισπανία, που να διατήρησε τόσο τις καλές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο οι σχέσεις των δύο χωρών δοκίμασαν μια χαλάρωση. Ωστόσο επί των ημερών του προκατόχου του Αθνάρ οι σχέσεις αυτές βγήκαν ζημιωμένες.

"Πολλές επαρχίες έχουν ζητήσει την έκθεση. Πινάρ ντελ Ρίο, Ματάνσας, Σιενφουέγος. Θα δούμε αν μπορεί να γίνει τουλάχιστον στις πρωτεύουσες των επαρχιών. Σε κάθε περίπτωση, θα μου άρεσε να τελειώσει στο Μπιράν, τη γενέτειρα του Φιντέλ και της οικογένειας του".

Ο Αλβελο είναι καθηγητής φυσικής αγωγής, ήταν διευθυντής της Ομοσπονδίας Κολύμβησης Καναρίων, ίδρυσε τον πρώτο όμιλο κολύμβησης Ροσαλία ντε Κάστρο της Αβάνας και έχει συνεργαστεί με διάφορα μέσα ενημέρωσης.








Πηγή: Cubadebate

Σχετική ανάρτηση:
Νέο βιβλίο για το Μανουέλ Φράγα και το Φιντέλ Κάστρο

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Οι στάχτες του Γκάμπο μεταφέρθηκαν στην Καρταχένα της Κολομβίας, ανάμεσα σε κίτρινες πεταλούδες



Στα πλαίσια μιας σεμνής τελετής, οι στάχτες του νομπελίστα κολομβιανού συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αποτέθηκαν την προηγούμενη Κυριακή (22/5) για αιώνια ανάπαυση στην καρδιά της σκήτης Λα Μερσέδ, στο Πανεπιστήμιο της Καρταχένα. Πάνω από το δοχείο με τις στάχτες τοποθετήθηκε μπρούτζινη προτομή - έργο της βρετανής γλύπτριας Κέιτι Μάρεϊ - που απεικονίζει έναν Γκάμπο σε ώριμη ηλικία, με ευρύ μέτωπο και ένα λεπτό χαμόγελο κρυμμένο κάτω από το μουστάκι. Το μακρινό βλέμμα του ατενίζει την Καραϊβική και τα τείχη της πόλης.

Περίπου 500 άτομα, τοπικές αρχές, οικογένεια, φίλοι και δημοσιογράφοι συναντήθηκαν το απόγευμα της Κυριακής για να «δώσουν το καλοσώρισμα» στον Γκάμπο, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Χουάν Γκοσέν, συγγραφέας και στενός φίλος. Η τελετή άνοιξε με δήλωση του πρύτανη του πανεπιστημίου, Έντγκαρ Πάρα και ακολούθησε ο θερμός επικήδιος του Γκοσέν. Στη συνέχεια έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής και διαβάστηκε απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ζω για να τη διηγούμαι» από τον εγγονό του Γκάμπο, Ματέο Γκαρσία. Στο μουσικό μέρος της εκδήλωσης, παίχτηκε παραδοσιακή μουσική βαγιενάτα από τον Αντόλφο Πατσέκο, εκ των τελευταίων βιρτουόζων του είδους. Στο τέλος, αφέθηκαν ελεύθερες χιλιάδες κίτρινες πεταλούδες, σήμα κατατεθέν του συμβολισμού του κόσμου του Μακόντο από τον μαέστρο του μαγικού ρεαλισμού.

Η επιλογή του συγκεκριμένου μοναστηριού, με θέα στη θάλασσα και τα τείχη της Κάρταχένα, ήταν της συζύγου του συγγραφέα, Μερσέδες Μπάρτσα, και των δύο γιών του, Ροντρίγκο και Γκονσάλο, από την άνοιξη του 2015. Έτσι οι στάχτες μεταφέρθηκαν από την βιβλιοθήκη του οικογενειακού σπιτιού στην Πόλη του Μεξικού στο τεσσάρων αιώνων αποικιακό κτίσμα. Το συγκρότημα ανήκει στο Πανεπιστήμιο της Καρταχένα, το οποίο ανακαινιζόταν επί ένα χρόνο για να υποδεχτεί τον αγαπημένο συγγραφέα και να γίνει ένα νέο μνημείο μαγικού ρεαλισμού, κλείνοντας την ιστορία του Γκαπριέλ Γκαρσία Μάρκες με την πόλη της Καρταχένα.

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, γεννημένος στην Αρακατάκα το 1927, ξεκίνησε τη σχέση του με την Καρταχένα "των Ινδιών" το 1948, όταν ο τότε φοιτητής νομικής έπρεπε να εγκαταλείψει τη Μπογκοτά μετά τη δολοφονία του ριζοσπάστη ηγέτη Χόρχε Ελιέσερ Γαϊτάν και τις ταραχές του ακολούθησαν. Τότε ο πατέρας του τον μετέφερε στο πανεπιστήμιο της παραλιακής πόλης για να συνεχίσει τις σπουδές του. Ο νεαρός τότε Γκαρσία Μάρκες αγάπησε τον τόπο και ξεκίνησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα El Universal. Πολλά χρόνια αργότερα, μένοντας μόνιμα πια στο Μεξικό, επέλεξε να αγοράσει σπίτι στην Καρταχένα για να μένει προσωρινά και ίδρυσε το τοπικό φεστιβάλ κινηματογράφου.

















Πηγές: eltiempo.com, elpais.com, cubadebate.cu
Φωτό: Yomaira Grandett, Ricardo Maldonado, Cesar Alandete

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Τα ισπανικά μοναδική επίσημη γλώσσα του Πουέρτο Ρίκο

Η Γερουσία του Πουέρτο Ρίκο ενέκρινε στις αρχές του μήνα νομοσχέδιο που καθιστά τα ισπανικά μοναδική επίσημη γλώσσα της χώρας, και τα αγγλικά δευτερεύουσα γλώσσα. Ο νέος νόμος καταργεί προηγούμενο νόμο του 1993 που καθιστούσε και τις δύο γλώσσες ως επίσημες, επί κυβερνήτη Πέδρο Ροσεγιό.

Σύμφωνα με την εισήγηση για τη σκοπιμότητα του νομοσχεδίου, στόχος του είναι "να ενισχύσει τα ισπανικά ως επίσημη γλώσσα με έναν τρόπο αποτελεσματικό για να διατηρηθεί η εθνική μας κουλτούρα και να είμαστε πιο πρακτικοί με την πραγματικότητα των πορτορικανών". Επιπλέον διευκρινίζει ότι δεν βασίζεται στην ιδέα "μόνο ισπανικά" (Spanish Only), αλλά αποτελεί ένα ρεαλιστικό νομοθετικό μέσο για "πρώτα ισπανικά" (Spanish First).

Το νομοσχέδιο 1177 της Γερουσίας, του οποίου την πατρότητα έχει ο Αντόνιο Φας Αλσαμόρα, ορίζει τη χρήση των ισπανικών πρωτευόντως στο Εκτελεστικό, Νομοθετικό και Δικαστικό Σώμα του Ελεύθερου Συνδεδεμένου Κράτους του Πουέρτο Ρίκο. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, προβλέπονται πρόστιμα μεταξύ 1.500 και 10.000 δολαρίων στους παραβάτες λειτουργούς.

Σύμφωνα με τον εισηγητή του νομοσχεδίου, Φας Αλσαμόρα, "η γλώσσα είναι μια από τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται η εθνική και πολιτιστική ταυτότητα ενός λαού, ως κύριο μέσο για την απόκτηση, διατήρηση και διάδοση των φιλοδοξιών, αξιών και εθίμων".

Είπε επίσης ότι "η ιστορία μας δείχνει ότι από την εισβολή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στη χώρα μας, έχουν τεθεί σε ισχύ διάφορες πρωτοβουλίες με πρόθεση την αφομοίωση του πορτορικανού λαού, κάτι που μπορεί να αναγνωριστεί από το 1902 στο Νόμο Επίσημων Γλωσσών, μια προσπάθεια να υποτάξει το λαό μας σε μια γλώσσα ξένη προς την πραγματικότητά μας."

Το νομοσχέδιο βασίζεται στην παραδοχή ότι στο νησί το 80% των κατοίκων δεν μιλά ούτε καταλαβαίνει την αγγλική γλώσσα.

Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε χωρίς συζήτηση και έλαβε 15 ψήφους υπέρ από το πλειοψηφούν Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα και 11 κατά. Οι περισσότερες από τις αρνητικές ψήφους (8 συνολικά) προήλθαν από το Νέο Προοδευτικό Κόμμα που τάσσεται υπέρ της προσάρτησης στις Ηνωμένες Πολιτείες.
 
Πηγή: univision.com
 

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Εκδήλωση για τον Χοσέ Μαρτί στο Asclaye (8/12)


Αφιέρωμα στον εθνικό ήρωα της Κούβας
Χοσέ Μαρτί

Κυριακή, 8 Δεκέμβρη, 3μ.μ.
στο πολιτιστικό κέντρο ASCLAYE, Φαλήρου 47Α, Κουκάκι

Με την ευκαιρία των 160 ετών από τη γέννησή του, σας καλούμε να γνωρίσετε και να τιμήσετε μαζί μας τον Χοσέ Μαρτί, έναν από τους μεγάλους άνδρες της Κούβας και της Λατινικής Αμερικής, πρωτεργάτη των αντιαποικιακών αγώνων του 19ου αιώνα.


ΟΜΙΛΗΤΕΣ:
Osvaldo Cobacho - Πρέσβης της Δημοκρατίας της Κούβας
Κώστας Σανίδας - Hasta la Victoria Siempre, Πολιτιστικός σύλλογος Χοσέ Μαρτί
Νίκος Καρανδρέας - Πρόεδρος Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας
Κώστας Ήσυχος - Επιτροπή εξαφανισμένων ελληνικής καταγωγής επί καθεστώτων Πινοτσέτ και Βιντέλα.
Magalys Cajigas - Σύλλογος κουβανικής κοινότητας «Soy Cubano»


O ποιητής Χάιμε Σβαρτ και ο ηθοποιός Τάκης Βαμβακίδης
θα απαγγείλουν επιλογές από το ποιητικό έργο του Μαρτί.
Θα ακολουθήσει προβολή βίντεο και ελληνο-κουβανικό μουσικό αφιέρωμα
με τη συμμετοχή του Βασίλη Λέκκα και του Γιώργου Αναστασόπουλου


ΚΑΛΟΥΝ:
Πολιτιστικός Σύλλογος «Χοσέ Μαρτί»
Hasta la Victoria Siempre
δίκτυο bloggers «Red solid@ria griega»
Σύλλογος κουβανικής κοινότητας «Soy Cubano»
Yπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Κούβας


Περισσότερες πληροφορίες:  prensa-rebelde.blogspot.com